To była czysta frajda! Ta kurtka przybyła do mnie w naprawę ciężkim stanie. Mocno się zastanawiałam, czy w ogóle przyjmować to zlecenie. Poziom zniszczenia był duży, wiele osób wyrzuciłoby ją bez zastanowienia, ale wartość sentymentalna okazała się ważniejsza. Jakbym miała podejść do tego po krawiecku, to trzeba by było wykonać ponowne odszycie wszystkich najtrudniejszych detali. Co innego naprawa kurtki w stylu visible mending, gdzie widoczne przeszycia stają się wartością naddaną! Wciąż nie było to proste, ale dało mi duże pole do kreatywnej zabawy.
Co wymagało naprawy w tej kurtce
Kurtka była w wielu miejscach przetarta i dziurawa. To, co czyniło tę naprawę dość trudną, to umiejscowienie tych uszkodzeń: na kołnierzu, przy szwach, na łączeniach. Sprawy nie ułatwiała podszewka z ociepleniem. Uzupełnienia wymagała również podszewka. Te dziury akurat trochę mi pomogły, dzięki nim łatwiej było dostać się do środka i pracować z kolejnymi łatami.
Naprawa kurtki – jakich technik użyłam
Ze względu na ilość i rozległość przetarć i dziur zdecydowałam się na duże łaty utrzymane w podobnym kolorze, co kurtka. Resztki jeansu, z którego ostatnio szyłam sukienkę okazał się świetny. Początkowo nie byłam przekonana do tego odcienia, bo troszkę mi się gryzł z oryginalnym kolorem. Ale im dłużej przyglądałam się temu zestawieniu, tym bardziej się do niego przekonywałam. Melanżowa struktura łat fajnie zagrała z wytartym kolorem kurtki. Większość szwów wykonałam granatową bawełnianą nicią. Wiedziałam, że będę korzystać z różnych ściegów, więc założyłam że elementem spajającym będzie kolor. W drobnych detalach oraz w łatach na podszewce dodałam trochę koloru, głównie rudego.
W ruch poszły fastryga, ścieg materacowy, „na okrętkę” oraz kryty. Kilka małych dziurek zakryłam ściegiem cerowniczym. Najtrudniejszym elementem był kołnierz, który pokryłam po wierzchniej stronie nowym materiałem.
Absolutnie się rozsmakowałam w tej pracy.
